Scarpa'nın yaratıları, akımların reddidir. Mimari unsurları, bireysel bir şekilde ele alır, titizlikle ve ustaca deneyler yapar, zarafet ile karakterize eder. Scarpa'da taş ve metal, pürüzlülük ve pürüzsüzlük, beyaz ve siyah, gri ve kırmızı birleşir.
Scarpa'nın eski ile yeni arasındaki tartışmasız ustalığı akım belirleyicidir; saygıdeğer inşaat malzemelerinin yenilikçi kullanımında standartları belirler ve tarihi binaların yeniden yorumlanmasında eşsiz bir usta olarak kabul edilirken, aynı zamanda var olana karşı saygılı davranışı karakterini belirler. Yapıların peyzaja ahenkli bir şekilde gömülmesine değer verir. Biçimini, bir binanın çevresinden ve işlevinden alan organik mimari, çalışmalarını belirler. Muhtemelen bu akımın en bilinen temsilcisi, Scarpa üzerinde büyük etkisi olan Frank Lloyd Wright'tır: "Benim için Wright'ın çalışmaları "aydınlatıcı bir ışık" oldu" der. Buradan başlayarak kendi yolunu, hatasız el yazısını bulur.
Tomba Brion- San Vito d'Altivale, İtalya.
Venedik Sanat Akademisi'nde eğitim görmüş Scarpa, döneminin mimarisini sadece tasarım ve projelerle değil, aynı zamanda öğretim görevlisi ve profesör olarak uzun bir öğretmenlik kariyeri ile şekillendirir. Mimarisi, ünlü mühendis Silvano Zorzi tarafından "yirminci yüzyıl İtalya'sındaki en eğitimli aristokrat" olarak tanımlanır. Kökleri eski zanaat geleneğine dayanır.
Kariyeri, yoğun olarak cam sanatıyla uğraştığı Murano'da başlar. Bunu yaparken yüzey yapıları, opaklık ve renk tonları ile teknik imkanların sınırlarını zorlayarak, Venedik cam imalatındaki yeni patlamaya önemli bir katkı yapar. Renk, malzeme, ışık kırılması ve yönü ile Murano camıyla uğraşması, gelecek mimari çalışmalarında büyük rol oynar.
Scarpa'nın modernizmle ilgisi, büyük ölçüde ışığı ustaca kullanmasına dayanır. Bir endüstriyel tasarımcı ve iç mimar olarak, çoğu klasik haline gelen mobilya tasarımları yaratır. 1941'den itibaren Scarpa düzenli olarak sergiler açar. Üretimleri, işleri karşılıklı diyalog içinde sunan bir stratejinin ifadesidir.
"Bir şeyler görmek istiyorum, güvenebileceğim tek şey bu [...] bu yüzden çiziyorum. Şeyler sadece onları çizdiğimde bana görünür."
Takıntılı Scarpa için, grafik görselleştirmede mimari bir çözüm bulmak ve geliştirmek bir ön koşuldur. Bu yaklaşımını inşa edilen nesneye kadar sürdürür.
1957'de Possagno'daki Gipsoteca'nın ek binasını Antonio Canova'nın kil ve pişmiş toprak grup, heykel, kabartma ve büst modelleriyle tasarlar. Klasik güzelliğe adanmış eserleri, eşsiz asaletin ışık dolu, ahenkli sakin mimarisiyle nasıl çevreleyeceğini bilir.
Gipsoteca Canoviana Possagno, İtalya
Scarpa'nın çalışmalarının zirvesi, 1970-1975 yılları arasındaki Tomba Brion'dur; Altivole (Treviso) kasabasının biraz dışındaki mevcut bir dikdörtgen mezarlığa, L şeklinde bağlanan bir kompleks (mimar buna yol adını verir) . İçeriye 60 derece eğimli bir beton duvar, alanı çevredeki manzaradan ayırır. Alanın zemin seviyesi, tarlaları, rüya gibi küçük kasabayı ve arkasındaki Alp panoramasını görebilmeniz için biraz yükseltilmiştir. Su, toprak, ışık ve hava, brüt betondan yapılmış binalarla (mezar yeri, köşk, şapel) birleşerek meditasyona adanmış muhteşem bir sanat eseri, modern şiirin eşsiz bir parçasını oluşturur.
Tomba Brion- San Vito d'Altivale, İtalya.
1978'de 72 yaşında Sendai'de (Japonya) düşerek ölen parlak mimar hakkında çok sayıda anekdot dolaşır. İçlerinden biri, sanatçının suskunluğunu ve alışılmadık yaşam tarzını anlatır. Venedik'teki Piazzale Roma'ya vardığında, şoföre bakmadan bir taksiye biner, dosyalarını alır ve kafası karışmış şoföre, kağıtlarına dalmış bir şekilde emreder: "Viyana'ya" !
Comentarios